آزمایشات

مورد استفاده
بررسی میوگلوبینوری در میوزیت ، آسیب شدید عضلات مخطط
نام روش اندازه گیری
Chemical
نام های مشابه
میوگلوبین

نوع نمونه
ادرار راندوم
حجم نمونه
10 میلی لیتر
کمترین حجم نمونه
5 میلی لیتر
نگهداری نمونه
"3 روز در دمای 8 -2 c˚ ، یک ماه در20- c˚"
حمل و نقل نمونه
در 8 -2 c˚ یا 20- c˚
نیازهای همراه نمونه
نوع نمونه روی ظرف نمونه و برگه درخواست حتماً قید شود.
اطلاعات لازم از بیمار
حمله قلبی
معیار رد نمونه
"حجم کم، همولیز،ایکتریک،لیپمیک"

اطلاعات بالینی
میوگلوبین یکی از بیومارکرهای قلبی است که معمولاً به همراه تست تروپونین، به منظور تأیید وقوع حمله­ی قلبی به کار می رود.
برای تشخیص آسیب وارده به ماهیچه ها به ویژه ماهیچه­ی قلب تست میوگلولین ادرار، به منظور تشخیص وجود میوگلوبین در ادرار انجام می شود.
بروز علایم مشکوک به حمله­ی قلبی (هر ۳-۲ ساعت یک مرتبه، باید آزمایش انجام شود.)هدف از انجام این آزمایش اندازه گیری مقدار گلوبین موجود در خون است. میوگلوبین یک پروتئین کوچک است که می تواند به مولکول اکسیژن متصل شود و در ماهیچه­ی قلب و ماهیچه های اسکلتی بدن یافت می شود. همیوگلوبین، به اکسیژن موجود در سلول های ماهیچه ای متصل شده و از آن برای تولید انرژی لازم برای انقباض ماهیچه ها استفاده می کند. در صورت آسیب دیدن ماهیچه های قلب یا ماهیچه های اسکلتی، میوگلوبین از ماهیچه ها آزاد شده و در جریان خون وارد می شود.میوگلوبین از ۳-۲ ساعت پس از آسیب افزایش یافته و به حد قابل اندازه گیری می رسد؛ و ظرف ۱۲-۸ ساعت به حداکثر رسیده و پس از آن ظرف مدت ۲۴ ساعت به تدریج کاهش می یابد و به سطح طبیعی –قبل از آسیب- بر می گردد.میوگلوبین توسط کلیه ها از خون پاک سا
مقادیر مرجع
منفي (كمتر از ng/ml 5)
تفسیر
میوگلوبینوری در شرایط استفاده بیش از حد از عضلات ، بیماریهای متابولیک ، گرمای شدید، بیماریهای عضلانی ، مسمومیت های داروئی و انفارکت قلبی مشاهده میشود.
منابع بالینی
-Henry’s Clinical Diagnosis & Management by Laboratory Methods (19th-edition 1996) page: 430

روز و زمان انجام آزمایش
روزانه