آزمایشات

مورد استفاده
آزمایش میکروآلبومین ادرار معمولا برای بیماران دیابتی (مرض قند) و بیماران فشارخونی تجویز میشود.
نام روش اندازه گیری
Colorimetry
نام های مشابه
میکروآلبومین

نوع نمونه
ادرار رندم و 24 ساعته
حجم نمونه
2000 میلی لیتر
کمترین حجم نمونه
100 میکرولیتر
نگهداری نمونه
7 روز در دمای 2-8 درجه سانتیگراد 1 ماه در -20
حمل و نقل نمونه
2-8 درجه سانتی گراد
اطلاعات لازم از بیمار
میکروآلبومینوری -بیماری های کلیوی
معیار رد نمونه
نداشتن ترايتون- ادرار مانده و رشد باكتري

اطلاعات بالینی
درحالت طبیعی تنها مقادیر اندکی آلبومین ازطریق گلومرولهای کلیوی فیلتر شده که این مقداراندک توسط توبول های کلیوی بازجذب میشود. ولی هنگامی که در یک بیمار برای افزایش توانایی باز جذب توبولی،نفوذ پذیری گلومرولی به البومین ایجاد می شود، آلبومین به ادرارمی ریزد.قبل از این مرحله بیماری دوره ای وجود دارد که در ان تنها مقادیر بسیار کم البومین (میکرو البومین)عبور خواهند کرد و با ازمایش های پروتیین مرسوم قابل تشخیص نمی باشد.بنابراین میکرو البومین نشانه زودرسی ازبیماری کلیوی است . دربیماران دیابتی مقدارالبومین ادراری به طول مدت بیماری ودرجه کنترل وضعیت قندبستگی دارد.
میکرو البومین اولین شاخص ایجاد عوارض دیابت (نفروپاتی ,بیماری قلبی عروقی وهیپرتانسیون )می باشد.به کمک میکرو البومین میتوان نفروپاتی دیابتی را5سال قبل ازغیر طبیعی شدن تستهای روتین پروتئینی تشخیص داد.بیماران دیابتی دارای میکرو البومین بالا به میزان 10-5برابر بیشتر درمعرض وقوع مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی عروقی,رتینو پاتی وبیماری مرحله آخر کلیوی هستند.
مقادیر مرجع
Up to 30 mg/24hrs
Up to 20 mg/L
تفسیر
ميكروآلبومين نام يك ماده نيست بلكه اشاره به دفع ادراري مقادير كمي پروتئين دارد كه از نظر تشخيص و پيش آگهي بسيار اهميت دارد. به طور ويژه لغت ميكروآلبومينوري به معناي دفع ادراري آلبومين به ميزان 30-300mcg/24h يا 20-200mcg/Pmin است. اين غلظت به اندازه اي مي باشد كه توسط آزمايش نوار ادرار كه آستانه حدود 150-300mg/L دارد يافت نمي شود.اندازه گيري آلبومين و محاسبه نسبت آلبومين در مايع نخاع به سرم پارامتر مفيدي در بررسي نفوذ پذيري سد مغزي خوني بوده و براي تعيين نسبت آلبومين به ايمونو گلوبولينهاي موجود در مايع نخاع لازم است. ازدياد نفوذ پذيري سد مغزي خوني و در نتيجه عبور پروتئينها نشان دهنده بيماريهاي همچون مننژيت يا تومور مي باشد.
احتیاط ها
رتباط بین میکروالبومینوری وگلیسمی ممکن است خطی نباشد.
دردفع البومین ازادرار تغییرات دیورنال وجوددارد.به گونه ای که درشب 50-30% کمتر است .
افزایش دفع الیومین ازادرار ممکن است ثانویه به ورزش ,حاملگی ,بیماریهای تب دار یاالتهابی ,عفونت دستگاه ادرار,خونریزی دردستگاه ادراری یروتئینوری خوش خیم وضعیتی باشد.براساس توصيه بنياد ملي كليه در امريكا، تمام بيماران ديابتي بين 12 تا 70 سال حداقل سالي يك بار بايد از نظر ميكروآلبومينوري چك شوند. اما انجمن ديابت آمريكا مي‌گويد در ديابت نوع يك 5 سال پس از تشخيص بايد به طور ساليانه و در ديابت نوع دو در ابتداي تشخيص اين تست انجام شود و سپس به طور ساليانه تكرار گردد.بيماران مبتلا به پرفشاري خون نيز بايد به طور منظم از نظر ميكروآلبومينوري چك شوند.
ساير مواردي كه موجب افزايش آلبومين در ادرار مي‌گردند:•ورزش•عفونت ادراري•ترشحات واژن• دهيدراتاسيون•وجود خون در ادرار•تب• نارسايي قلبي• برخي داروها نظير آسپيرين، گلوكوكورتيكو استروئيدها و آنتي‌بيوتيك‌ها

روز و زمان انجام آزمایش
روزانه